Beer blogt

Medische aansprakelijkheidszaken zijn lastig en duren daarom vaak lang. In de bijna dertig jaar dat ik aan Beer advocaten verbonden ben, heb ik er vele behandeld. Daarbij is het eerste advies aan mijn cliënten om een lange adem te hebben, want doorgaans trekt degene die dat heeft ook aan het langste eind.

Google je op “hondenverzekering” dan vind je al snel de nodige informatie over het verzekeren van je eigen hond. Zo lees ik al snel: ‘Een hond is je trouwste vriend. En echte vrienden verdienen alleen de allerbeste zorg. Als er iets met je favoriete viervoeter gebeurt, is een hondenverzekering wel zo’n prettige gedachte.’ Verzekeraars adverteren uitgebreid met een hondenverzekering voor als je hond bijvoorbeeld veel dierenartskosten veroorzaakt. Maar hoe zit het met een verzekering voor de schade die je favoriete viervoeter aan ánderen toebrengt?

De stint is sinds het tragische verkeersongeval in Oss in september 2018 veel in het nieuws. Na het ongeval werd de stint verbannen van de weg. Volgens de laatste nieuwsberichten mogen stints in de toekomst - in aangepaste vorm - toch weer de weg op.

In dit blog wordt stilgestaan bij juridische aspecten van de stint en andere elektrische voertuigen.

De studententijd als mooiste tijd van je leven. Veel mensen kunnen daar vrolijke verhalen over vertellen.

Studentenverenigingen en letsel

Over zaken die minder grappig waren, hoor je zelden iemand. En niet omdat er nooit iets gebeurt op studentenverenigingen. In de rechtspraak komen al decennia lang zaken voorbij waarin het bij studentenverenigingen is misgegaan. Van de Roetkap-affaire tot de bijna jaarlijks terugkerende perikelen bij Studentencorps Vindicat in Groningen.

Recent bleek dat niet alleen financiële instellingen kunnen omvallen, maar dat ook ziekenhuizen niet zo stabiel zijn als ze soms ogen. Het gonsde van de nieuwsberichten over medische instellingen die failliet gingen of uitstel van betaling aanvroegen. Patiënten die midden in een behandeltraject zitten, zijn daarvan de dupe, maar het is ook een onzekere tijd voor slachtoffers van een medische fout die schadevergoeding willen vorderen van het ziekenhuis. Wat zijn de rechten van deze letselschadeslachtoffers en hoe kunnen ze deze uitoefenen?

18 januari 2019 was een bijzondere dag in mijn loopbaan als Amsterdamse letselschade-advocaat: mijn eerste zitting bij de Hoge Raad. Het betrof hier de procedure van slachtoffers en nabestaanden van het bloedbad dat Tristan van der Vlis op 9 april 2011 aanrichtte in winkelcentrum De Ridderhof in Alphen aan den Rijn. Hierbij kwamen 6 mensen te overlijden en raakten 16 mensen gewond. 

Het is 13 jaar geleden dat het ongeval gebeurde. Hannie zou in 2005 afstuderen en had grootse plannen voor haar carrière. Ze had al concrete stappen gezet in de richting die zij ambieerde (artikelen gepubliceerd, een onderzoeksproject gedaan in de Verenigde Staten). Het liep anders.

Vanaf 1 januari 2019 is het zover: de lang verwachte Wet Affectieschade treedt in werking. Wat gaat er veranderen?

Nabestaanden ontvangen een bedrag aan smartengeld
Tot op heden hebben nabestaanden geen recht op smartengeld als hun naaste om het leven komt door de schuld van iemand anders. Een van de moeilijkste aspecten van de letselschadepraktijk vond ik tot nu toe de uitleg aan ouders van een door een verkeersongeval of misdrijf omgekomen kind dat zij geen recht hebben op smartengeld. Datzelfde gold voor mensen die hun levensgezel verloren: zij hadden geen recht op vergoeding van hun leed. Nederland liep hiermee achter ten opzichte van veel andere landen in Europa. Aan die achterstand komt per 1 januari 2019 een einde.

Marjolein kreeg in haar eindexamenjaar VWO een ernstig verkeersongeval. Haar droom om arts te worden, kon zij vergeten. Niet alleen heeft zij blijvend hersenletsel opgelopen, ook is zij grotendeels rolstoelafhankelijk geworden. Marjolein is ondanks alles positief: zij woont 'zelfstandig' in een zorginstelling en kan zelfs wat vrijwilligerswerk doen bij de basisschool vlakbij. De kinderen dragen haar op handen.

Artikel 252 van het Wetboek van Strafrecht bepaalt dat het ‘dronken maken’ van kinderen jonger dan 16 jaar strafbaar is. Dit werd in 2016 bijvoorbeeld aan den lijve ondervonden door een moeder die strafrechtelijk werd veroordeeld tot betaling van een geldboete omdat tijdens de ‘sweet sixteen’ van haar dochter alcoholische drank door kinderen kon worden genuttigd. Een 14-jarig meisje was daardoor onwel geworden en belandde met een alcoholpromillage van 1,1 in haar bloed in het ziekenhuis. Dat het nog veel slechter kan aflopen, blijkt uit een recente uitspraak van de rechtbank Limburg.

In de Brabantse uitbeenderij waar Ana samen met haar verloofde in dienst was, waar de ouders van Bela werkten en waar recentelijk ook de zoon van Claudiu aan de slag was gegaan, werken vrijwel uitsluitend arbeidsmigranten, velen afkomstig uit Roemenië. Het werk is zwaar, de dagen zijn lang, het salaris is minimaal. Van die salarissen worden grote delen gespaard voor een betere toekomst en wordt gezorgd voor familieleden in het thuisland.

In Groningen is door Jantina Hiemstra onlangs een proefschrift geschreven over de aansprakelijkheid van de arts en het ziekenhuis voor schade die het gevolg is van een gebrekkig product. Bijvoorbeeld de cardioloog die bij de behandeling van de patiënt een pacemaker gebruikt. Als die pacemaker defect blijkt te zijn en schade veroorzaakt, rijst de vraag of de arts en het ziekenhuis daarvoor aansprakelijk zijn. 

In het strafproces staat de verdachte centraal. Diens positie is omgeven met wettelijke waarborgen. Hij of zij is niet verplicht om aan de eigen veroordeling mee te werken. Het is een grondbeginsel dat iedere verdachte een eerlijk proces krijgt.