Beer blogt

De toegang tot het recht moet beter, zei onlangs ombudsman Reinier van Zutphen in Nieuwsuur.

Mijn collega Laura Kroese schreef een half jaar geleden al over de ontwikkeling van de slachtofferrechten in het strafproces. Inmiddels is de Wet uitbreiding slachtofferrechten op 20 april 2021 ook door de Eerste Kamer aangenomen. De wettekst werd op 6 mei 2021 gepubliceerd en is hier te raadplegen.

Dit is het 45^ste jaar dat ik als advocaat werkzaam ben. Het duizelt een beetje als ik naar dat getal kijk, maar het werkplezier is in de loop der jaren alleen maar toegenomen. Wat het ook steeds leuker maakt, is dat je als ervaren advocaat een bijdrage kunt leveren aan de opleiding en ondersteuning van jongere collega’s en ook die van studenten. 

Donderdag 07:30 uur. Ik haal met een slaperig hoofd een grote beker cappuccino voor Anoek en mezelf. Vliegende keep en projectcoördinator Anoek van de Vorst is onze hoop in roerige dagen rondom de verhuizing van ons kantoor. Want roerig is het. Zo werd ik dit weekend opgepiept door onze collega Tamara, omdat haar man (net als Tamara zelf goud waard met al zijn sjouwwerk) vast was komen te zitten in de autolift. Geen beweging in te krijgen, wel onheilspellende geluiden. Monteur 1 keek benauwd, en liet al heel snel monteur nr. 2 invliegen. Ook dat mocht niet baten. Collega werd naar huis gebracht door mijn kordate zoon; haar auto moest maar een weekendje logeren in onze parkeergarage. Zondag gaat opnieuw mijn telefoon: het alarm gaat af in ons oude pand. Rondje bellen om ook dit op te lossen. Gelukkig loos alarm. Veel valt er overigens toch niet meer te halen…

Het komt regelmatig voor dat iemand na een ongeval niet meer geschikt is voor zijn vroegere werk, maar misschien nog wel op een andere manier geld kan verdienen. Mag je dan als vergoedingsplichtige voor die persoon een functie elders verzinnen? Of levert dat, net als in Den Haag, een motie van afkeuring op?

In augustus van vorig jaar schreef ik mijn laatste blog. Het was het derde blog in een reeks over hersenletsel bij sporters en de tijd heeft wat dat betreft ook sindsdien niet stilgestaan. Het zou daarom voor de hand kunnen liggen hier een vierde blog aan te wijden, maar dat doe ik niet. Ik sluit niet uit dat ik er later nog wat over zal schrijven, maar voor nu verwijs ik de geïnteresseerden naar een reeks recente artikelen in onder meer het NRC. Dit blog gaat over iets anders. Ik zal u uitleggen waarom.

Voor onze cliënten met ernstig en blijvend letsel veranderen na een ongeval of medische fout ineens hun mogelijkheden om deel te nemen aan het dagelijks leven, terwijl het dagelijks leven onveranderd blijft.

Helaas komt het regelmatig voor dat kinderen het slachtoffer worden van een ongeval en blijvend letsel oplopen.

Het vaccineren tegen COVID-19 is inmiddels ook in Nederland gestart. We zagen op 6 januari 2021 dat verpleeghuismedewerker Sanna Elkadiri als eerste in Nederland het vaccin toegediend kreeg. Minister De Jonge was erbij en luidde de start van de vaccinatiecampagne in. Hij sprak van een “waanzinnig moment”. Ook Diederik Gommers was enthousiast nadat hij gevaccineerd was en vond het “echt een geweldig gevoel”.

In de hele wereld wordt reikhalzend uitgekeken naar een goed werkend vaccin tegen COVID-19, voor iedereen. Het wordt gezien als het felbegeerde entreebewijs dat weer toegang geeft tot een bruisend en actief leven buiten de muren van de eigen woning. De eerste berichten zijn hoopgevend. Zo kopten de kranten onlangs: ‘Voorjaar 2021 gaat het licht weer schijnen’ en ‘Coronavaccin Pfizer voldoet aan eisen veiligheid en effectiviteit FDA’.

Het jaar 2020 was op zijn zachtst gezegd niet wat wij er met zijn allen van hadden verwacht. Zelfs als u en uw naasten het geluk hebben gehad gezond te blijven, zorgt ‘het nieuwe normaal’ van thuisblijven en afstand houden voor vele teleurstellingen. Logisch dus dat iedereen reikhalzend uitkijkt naar de feestdagen, om te beginnen de komst van de Goedheiligman. Kerst en oud & nieuw zijn tradities die staan voor zorgeloosheid, gezelligheid en samenzijn. 

Mijn collega’s en ik staan regelmatig slachtoffers bij in het strafproces. In oktober van dit jaar heb ik dat twee keer mogen doen. In de ene zaak ging het om een man die tijdens een feest was mishandeld. De andere zaak betrof het hoger beroep tegen Jawed S., die in 2018 twee Amerikanen neerstak op Amsterdam Centraal station. Hoewel de zaken erg verschillen qua feiten, letsel en schade, waren ze allebei op hun eigen manier indrukwekkend.

Verhuizen is meestal iets positiefs. Maar soms is een verhuizing noodgedwongen, bijvoorbeeld voor een slachtoffer van letselschade wiens huis niet kan worden aangepast aan zijn beperkingen. In dit blog bespreek ik waar een slachtoffer recht op heeft als hij/zij op grond van medische redenen moet verhuizen na een ongeval of medische fout. 

Schadevergoedingen bestemd voor een minderjarige dienen op een zogeheten BEM-rekening (Beheer Eigen vermogen Minderjarigen) te worden gestort. De clausule op deze rekening zorgt ervoor dat ouders/verzorgers geen bedragen kunnen opnemen zonder toestemming van de kantonrechter. Op het moment dat het kind meerderjarig wordt, komt de clausule te vervallen.

Op 7 oktober jl. verscheen een interview met Gohar Chaudhry (Lexxyn Groep) en onze collega Miranda Walburg. Binnenkort verschijnt dit interview ook in het Lexxyn Groep magazine Legal&Tech. Dit magazine wordt als bijlage met de november editie van Mr. Magazine verspreid.

Iedere twee weken vind ik een blog van een collega in mijn mailbox. Met als doel om met een eindredactioneel oog naar de tekst te kijken, voordat het blog online gaat. Iedere keer weer een soort surprise-ei om uit te pakken. Bijzonder om in de tekst ook veel terug te zien van de auteur. Daar waar de een zich in het blog vooral richt op de juridische inhoud - en het persoonlijke liever buiten de deur houdt - lees ik in andere teksten terug hoe een collega zich laat raken. En dat niet onder stoelen of banken steekt. Het is allebei belangrijk: goed zijn in je vak én je van je menselijke kant laten zien. Dat is wat al mijn collega’s bindt.

Jaarlijks vinden er ongeveer 3.300 beenamputaties plaats in Nederland.¹ Deze amputaties zijn doorgaans het gevolg van een ongeval, ziekte of aangeboren aandoening. Hoewel mensen na zo'n ingrijpende gebeurtenis al genoeg te verwerken hebben gehad, staat deze gebeurtenis vaak niet op zich. Na de revalidatie volgt de terugkeer naar het eigen leven.

Dertig jaar advocaat en vele letselschadezaken verder. Vaak zaken waarin niet aangeboren hersenletsel van jonge kinderen aan de orde is, veelal veroorzaakt door een verkeersongeval of door een bij de geboorte gemaakte fout waarbij ernstig zuurstoftekort de hersenen aanzienlijk heeft aangetast. De gevolgen hiervan leiden vaak tot cognitieve problematiek: aan de buitenzijde is niets of nauwelijks iets te zien, maar zelfstandig functioneren is niet meer mogelijk. Het plannen, organiseren en initiatief nemen, zijn vaardigheden waaraan het ontbreekt. Dergelijke cliënten hebben 24/7 ten minste toezicht nodig en moeten daarnaast aangestuurd en soms geholpen worden met het verrichten van bezigheden die wij niet meer dan normaal vinden. 

In mijn vorige blogs, u las ze ongetwijfeld, vroeg ik onder meer aandacht voor gezondheidsrisico’s in de sport en ging ik in het bijzonder in op het risico van hersenletsel bij voetballers. Hoewel de wereld, en zelfs het voetbal, in 2020 lijkt te hebben stilgestaan, geldt dat niet voor de ontwikkelingen op dit gebied. Om die reden een kort vervolg op het thema van kopzorgen in het voetbal. Je zou het bijna een serie noemen.