Beer blogt

Vannacht reisde ik terug van Seattle naar Amsterdam. In Seattle woonde ik het jaarcongres van de American Association for Justice (AAJ) bij. AAJ is een beroepsorganisatie voor trial lawyers die optreden voor consumenten en slachtoffers van onder meer gebrekkige producten, verkeersongevallen en medische fouten. 

In het voorjaar van 2020 is bij mij, zoals bij zoveel anderen, uit Corona-nood een nieuwe hardloophobby geboren. Je moet toch iets, dacht ik destijds. Tegen mijn eigen verwachting in houd ik dat tot de dag van vandaag aardig vol, al zeg ik het zelf.

Twee weken oud was het jongste kindje toen een jeugdverpleegkundige meende dat moeder al het contact met vader moest verbreken. Moeder mocht de deur niet meer voor vader open doen. Zou zij dat wel doen, dan zouden de kinderen mogelijk uit huis geplaatst kunnen worden.

Als er een ongeval, ramp of misdrijf gebeurt, staat het leven van het slachtoffer en zijn of haar naasten vaak volledig op zijn kop. Meestal zijn zij op dat moment nog helemaal niet bezig met allerlei juridische vraagstukken zoals wie er verantwoordelijk is voor de schade, of er een belangenbehartiger ingeschakeld moet worden en of een vordering voor schadevergoeding veilig gesteld moet worden.

Na anderhalf jaar lukte het om in levenden lijve de Europese collega’s te ontmoeten in Malaga, waar het jaarlijkse congres van de vereniging PEOPIL werd gehouden. Niet alleen Europese collega’s bezochten dit congres, ook een aantal collega’s uit de Verenigde Staten was aanwezig. Drie daarvan gaven zelfs een presentatie. Door één van hen zijn we een stuk wijzer geworden over de mogelijkheden tot verhaal van letsel- en overlijdensschade (onder Amerikaans recht) die passagiers van een cruiseschip oplopen tijdens een cruise.

De toegang tot het recht moet beter, zei onlangs ombudsman Reinier van Zutphen in Nieuwsuur.

Mijn collega Laura Kroese schreef een half jaar geleden al over de ontwikkeling van de slachtofferrechten in het strafproces. Inmiddels is de Wet uitbreiding slachtofferrechten op 20 april 2021 ook door de Eerste Kamer aangenomen. De wettekst werd op 6 mei 2021 gepubliceerd en is hier te raadplegen.

Dit is het 45^ste jaar dat ik als advocaat werkzaam ben. Het duizelt een beetje als ik naar dat getal kijk, maar het werkplezier is in de loop der jaren alleen maar toegenomen. Wat het ook steeds leuker maakt, is dat je als ervaren advocaat een bijdrage kunt leveren aan de opleiding en ondersteuning van jongere collega’s en ook die van studenten. 

Het komt regelmatig voor dat iemand na een ongeval niet meer geschikt is voor zijn vroegere werk, maar misschien nog wel op een andere manier geld kan verdienen. Mag je dan als vergoedingsplichtige voor die persoon een functie elders verzinnen? Of levert dat, net als in Den Haag, een motie van afkeuring op?

In augustus van vorig jaar schreef ik mijn laatste blog. Het was het derde blog in een reeks over hersenletsel bij sporters en de tijd heeft wat dat betreft ook sindsdien niet stilgestaan. Het zou daarom voor de hand kunnen liggen hier een vierde blog aan te wijden, maar dat doe ik niet. Ik sluit niet uit dat ik er later nog wat over zal schrijven, maar voor nu verwijs ik de geïnteresseerden naar een reeks recente artikelen in onder meer het NRC. Dit blog gaat over iets anders. Ik zal u uitleggen waarom.

Voor onze cliënten met ernstig en blijvend letsel veranderen na een ongeval of medische fout ineens hun mogelijkheden om deel te nemen aan het dagelijks leven, terwijl het dagelijks leven onveranderd blijft.

Helaas komt het regelmatig voor dat kinderen het slachtoffer worden van een ongeval en blijvend letsel oplopen.

Het vaccineren tegen COVID-19 is inmiddels ook in Nederland gestart. We zagen op 6 januari 2021 dat verpleeghuismedewerker Sanna Elkadiri als eerste in Nederland het vaccin toegediend kreeg. Minister De Jonge was erbij en luidde de start van de vaccinatiecampagne in. Hij sprak van een “waanzinnig moment”. Ook Diederik Gommers was enthousiast nadat hij gevaccineerd was en vond het “echt een geweldig gevoel”.

In de hele wereld wordt reikhalzend uitgekeken naar een goed werkend vaccin tegen COVID-19, voor iedereen. Het wordt gezien als het felbegeerde entreebewijs dat weer toegang geeft tot een bruisend en actief leven buiten de muren van de eigen woning. De eerste berichten zijn hoopgevend. Zo kopten de kranten onlangs: ‘Voorjaar 2021 gaat het licht weer schijnen’ en ‘Coronavaccin Pfizer voldoet aan eisen veiligheid en effectiviteit FDA’.

Verhuizen is meestal iets positiefs. Maar soms is een verhuizing noodgedwongen, bijvoorbeeld voor een slachtoffer van letselschade wiens huis niet kan worden aangepast aan zijn beperkingen. In dit blog bespreek ik waar een slachtoffer recht op heeft als hij/zij op grond van medische redenen moet verhuizen na een ongeval of medische fout. 

Schadevergoedingen bestemd voor een minderjarige dienen op een zogeheten BEM-rekening (Beheer Eigen vermogen Minderjarigen) te worden gestort. De clausule op deze rekening zorgt ervoor dat ouders/verzorgers geen bedragen kunnen opnemen zonder toestemming van de kantonrechter. Op het moment dat het kind meerderjarig wordt, komt de clausule te vervallen.

Jaarlijks vinden er ongeveer 3.300 beenamputaties plaats in Nederland.¹ Deze amputaties zijn doorgaans het gevolg van een ongeval, ziekte of aangeboren aandoening. Hoewel mensen na zo'n ingrijpende gebeurtenis al genoeg te verwerken hebben gehad, staat deze gebeurtenis vaak niet op zich. Na de revalidatie volgt de terugkeer naar het eigen leven.

Dertig jaar advocaat en vele letselschadezaken verder. Vaak zaken waarin niet aangeboren hersenletsel van jonge kinderen aan de orde is, veelal veroorzaakt door een verkeersongeval of door een bij de geboorte gemaakte fout waarbij ernstig zuurstoftekort de hersenen aanzienlijk heeft aangetast. De gevolgen hiervan leiden vaak tot cognitieve problematiek: aan de buitenzijde is niets of nauwelijks iets te zien, maar zelfstandig functioneren is niet meer mogelijk. Het plannen, organiseren en initiatief nemen, zijn vaardigheden waaraan het ontbreekt. Dergelijke cliënten hebben 24/7 ten minste toezicht nodig en moeten daarnaast aangestuurd en soms geholpen worden met het verrichten van bezigheden die wij niet meer dan normaal vinden. 

In mijn vorige blogs, u las ze ongetwijfeld, vroeg ik onder meer aandacht voor gezondheidsrisico’s in de sport en ging ik in het bijzonder in op het risico van hersenletsel bij voetballers. Hoewel de wereld, en zelfs het voetbal, in 2020 lijkt te hebben stilgestaan, geldt dat niet voor de ontwikkelingen op dit gebied. Om die reden een kort vervolg op het thema van kopzorgen in het voetbal. Je zou het bijna een serie noemen.